Würmstuggu

  Hver fugleart søger fortrinsvis en bestemt landskapstype. Denne kaldes dens biotop, hvilket simpelthen betyder levested, af særlig viktighed er ynglebiotopen, den landskabstybe, fuglen vil yngle i.  Med dette sitatet frå boka Jeg ser på fugle (Politikens Forlag 1966) opnar Hildegunn Dale diktsamlimga Huset jorda i vatn . Sitatet fungerer som eit slags tematisk program form boka, som inneheld 71 korte tekstar som krinsar rundt tema som heim, natur og og formering. Huset jorda i vatn er den åttande diktsamlinga til Hildegunn Dale, i alle fall om ein skal tru det som står under fotografiet av ei mørkhåra, lett smilande kvinne som kvilar hovudet sitt mot handa, på omslaget. Eg har eigentleg ingen grunn til å tvila på denne informasjonen (og når eg googlar namnet hennar, ser eg at det finst likskapar mellom forfattaren og lyriske subjektet i diktsamlinga, men dette lét eg som eg ikkje veit i fortsetjinga av denne teksten), så eg seier det ein gong til: «Huset jorda i vatn er den ...

  I kveldinga, før stjerneljoset treffer planeten, kviskrar vinden mjukt: «Gå heim», så stilt, «Gå heim», og når du svarar «Kor?» så fyllest lufta med ein velkjent eim som vekker minne om ei tid som brått vert levande som om ho var her no. Og «kor» vert «når», og «då» vert «no», og gløymsel vert viska ut. Kven står der? Er det ho ? Men augneblinken varar ikkje lenge. Det er’kje ho, ei framand kvinne berre. Og tida finn igjen sitt vante gjenge, og vinden tier still og byrjar snerre.  Eg hastar heim. Det var ein rask visitt. Ein kan’kje bli, men får ein liten titt. Illustrasjon: Félix Buhot