Nakensymjing om hausten: Demiurgiske samtalar under morgonsola (del 5)

Fem.

Ved eit vatn. Jorda er skrinn, så det er berre låge buskar og kratt. Sola er i ferd med å stå opp. Eit bål. Klede, verktøy papir ligg utover. Fuglekvitter. Av og til måkeskrik. Maron er naken. Vaxos er påkledd.

Vaxos.

Jo nærare eg kjem slutten, jo klarare vert byrjinga. Eg veit at eg er ein annan no, men eg veit betre kven eg var. Eg drøymde ikkje då.

Maron.

For du kunne ikkje sove.

Vaxos.

Nei, i barndomen søv ein ikkje. Ein er berre vaken i varierande grad. Alle sansar er med, og tankemønsteret endrar seg slett ikkje, sjølv om ein held auga igjen heile natta. Ein drøymer ikkje.

Maron.

Ein drøymer ikkje.

Vaxos.

Då eg kom hit til denne staden, var det med visse om at her skulle eg sanse, arbeide, sove. Her skulle eg leggje bak meg restane frå i går. Bli eit fritt menneske, avkledd, reint. Eg skulle dyrke hygienen og dei gode orda.

Maron.

Ei kvinne som ber vatn forbi her kvar morgon fortalde meg at ho hadde sett deg før.

Vaxos.

Ja, det er ikkje fyrste gong eg er her.

Maron.

Så du kjenner ho?

Vaxos.

Ikkje eigentleg. Men me har snakka saman. Me har sett kvarandre i auga, og ho har helt svalande vatn over meg meir enn ein gong.

Maron.

Alt kjem frå vatnet.

Vaxos.

«Jorda var aud og tom, mørker låg over djupet, og Guds ande svevde over vatnet», heiter det. Og «det skal bli ein kvelv midt i vatnet! Han skal skilja vatn frå vatn».

Maron.

Alt er vatn. Alt er eigentleg det det var i byrjinga. Eg også. Eg er eit barn. Eg er Barnet. Eg er barnet som badar nakent under morgonsola. Eg er barnet som ser verda utan å forstå. Eg er barnet som framleis trur det drøymer. Men eg er den same.

Vaxos.

Ja, du er den same.

Tre kvinner stig opp av vatnet. Dei har på seg fotside kjolar, den eine raud, den andre gul, den tredje grøn.

Den gule og Den grøne.

Me veit kor vegen går. Me har sett vegkryssa. Og me har følgd vegen til enden.

Den raude.

(Ser Vaxos og Maron) Kven er de?

Maron.

Ser de oss ikkje? Me gjev oss ikkje ut for å vere andre enn me er.

Vaxos.

Me kjem òg frå vatnet. Me er barn. Men me kan drøyme. Og draumen skal bere oss mot ei ukjend framtid. Draumen skal reinse verda.

Den gule.

Dei er barn. Framtida ligg ope. Fortida ligg aude. Kom.

Den grøne.

Her kan me ikkje vere.

Dei stig ned i vatnet igjen.

Vaxos.

Levande. Eg kjenner meg levande.

Maron.

Du lever medan sola skin, men når ho gøymer seg under horisonten, søv du.

Vaxos.

Ja, og drøymer.

Maron.

Drøymer.

Måkeskrika overdøver fuglekvitteret.

Illustrasjon: Pierre Adolphe Valette

Kommentarer

Populære innlegg fra denne bloggen

Troller Würmstuggu nyhetsbildet igjen?

Det siste døgnet har vi mottatt en del henvendelser fra våre lesere angående denne artikkelen i VG. Er denne «Selma Moren, debattjournalist og kommentator» bare en oppdiktet Würmstuggu-figur? er det noen som spør. Er det bare redaksjonen som er ute og troller nyhetsbildet igjen? Dette har vi avkreftet tidligere, men likevel er det ikke helt usant. Det er ikke vi som har skapt figuren, det er det noen i VGs satireredaksjon som har gjort, men akkurat denne artikkelen er det vi som har ført i pennen. Vi har nemlig inngått en avtale med VG om å levere «Selma»-stoff i tiden fremover. Men vi er ikke de eneste, for «Selma» er et gruppeprosjekt med flere bidragsytere, både fra VG-redaksjonen og eksterne. Vi synes det er en morsom utfordring å se nyhetsbildet gjennom øynene til en tenåringspike som kanskje er litt trangsynt og ikke så veldig smart, men som kompanserer med et stort hjerte og tro på seg selv. Det er flere «kommentarer» som allerede er skrevet og som bare venter på å bli publ

Les mer

Bokomtale: Ugress & omstendigheter

En kveld tidlig i oktober satte jeg meg ned og leste Michaels Konupeks diktsamling Ugress & omstendigheter . Efter å ha lest den to ganger, slo to tanker ned i mitt hode: 1) Om kort tid vil jeg trolig ha glemt hele boken, og 2) for de aller fleste vil boken forbli fullstendig ukjent, kun en anonym bokutgivelse i en smal genre som ble utgitt uten brask og bram en gang i 2024, med mindre noe helt spesielt skulle skje, som for eksempel at Konupek skulle bli en folkekjær realitykjendis eller mottager av Nobels litteraturpris. Derfor satte jeg meg ned og skrev denne teksten, som her siteres i sin helhet: «Den tsjekkisk-norske forfatteren Michael Konupek er for meg et nytt navn, men ifølge omslagsteksten på den ferske diktsamlingen Ugress & omstendigheter har han utgitt flere skjønnlitterære verk, deriblant romanen Böhmerland 600 cc . Boken har et monokromt omslag i en farve jeg vil kalle «mørk militærgrønn» og inneholder informasjon om tittel, forfatter, genre og forlag. Boken

Les mer

Når #metoo dreper

Søndag 24. mars begynte et mareritt for den prisbelønte amerikanske serieskaperen Ed Piskor, kjent for tegneserier som «Hip Hop Family Tree», «Wizzywig» «Red Room» og «X-Men: Grand Design», og ikke minst den svært populære Youtube-kanalen «Cartoonist Kayfabe». En kvinne ved navn Molly Dwyer postet en «historie» på Instagram der hun fremla et nøye kuratert utvalg chatmeldinger fra 2020 som kunne gi inntrykk av at Piskor forsøkte å flørte med henne. På dette tidspunktet var Dwyer 17, snart 18 år, og Piskor var 37. De kontekstløse chatmeldingene ble ledsaget av grove anklager om «grooming» og uanstendig omgang med en mindreårig. Noen tok et skjermbilde av Instagram-posten og spredde den på sosiale medier. Dermed var helvete igang for Ed Piskor. Internettmobben begynte å samle seg for å ta ned nok et offer. I løpet av timer ble det en allment akseptert sannhet at Piskor var en pedofil overgrepsmann, eller i beste fall en «creepy old man» som prøvde å komme ned i buksene på unge piker. H

Les mer

Würmstuggu

Søk i denne bloggen