Würmstuggu

Lagnaden ligg som eit isdekke over augneblinken. Reflekterer ljoset frå fortida og minnar om at ting går den rette vegen. Ein gamal mann med plutoniumsande kviskrar meg unemnelege udådar i øyret, og eg lyttar fascinert der eg skrir fram gjennom tidskorridoren eg er tilmålt denne dagen, denne staden. Sekunda det tek å strupe ein olding, glid ut og blandar seg med åra som gjekk og åra som kjem. Tida er eit råtnande kadaver, staden er grava som aldri vart opna.

[simulacrum: ext.] En Draabe Saltvann paa dit Bryst, en Barnaal i dit Haar. Saaledes tvinger Naturen sin tyste Ordstrøm over oss, der vi ligger som nøgne Børn, forsvarsløse og foruden Sprog, paa en Strime af Land ude ved Kysten. Jeg lar Fingeren glide over din kødtfulde Korpulens medens jeg søger paa Horisonten efter Spor af Menneskeaand, slik den manifesterer sig paa Grændsen mellem Himmel og Havdyb. Men Bliket mit er lukket og askefuldt, og mine Taarer andtænder Andsigtsmasken jeg bærer og vil komme til at bære til min sidste Dag. Heri ligger Mysteriet.

Før var Bogstaven som een Traad, Nu staar den som en Kabel.                   -Peter Dass Nokre gonger synest røynda å vere eit framandt land, for ein stad der sansane og fornuften trumfar kjensler, hugleik og draumen om ei anna verd, kan neppe vere vår eigen. Ofte tek eg meg sjølv i å tilbringe timar i kontemplasjon over tankerekkjer som er bygd på ei myr gjennomtrukke av tårer og nedteikna med stolne symbol frå oldtidas høgkulturar. Dei hevdar ikkje å seie noko konkret om den objektivt observerbare verda eg tilbringer mesteparten av mine vakne timar i, men kanhende fortel dei noko om tilhøvet mellom den verkelege verda og den tårevåte myra der draum og von blandar seg med fragment av konkret eksistens. Det er vanskeleg å formulere fråsegn som ikkje ber i seg ei dialektisk rørsle mellom det tenkte og handfaste. Språket er ein laus masse som vanskeleg let seg binde. På same måte som sand er forstadiet til betong, er språket forstadi...

Den første verdenskrig var et sivilisasjonssammenbrudd. Det fire år lange blodbadet svekket den demokratiske utviklingen som i lang tid hadde preget det eurasiske kontinentets vestlige ytterkant, og i land etter land falt den liberale rettsstaten under for antidemokratiske krefter. I Russland, som aldri hadde vært særlig liberalt eller sivilisert, var det marx' disipler som kom til makten. De gikk straks igang med å nedbygge alt som kunne minne om sivilisasjon i det gamle regimet, og Moskva - det tredje Rom - inntok rollen som setet for den sosialistiske ortodoksis presteskap. I Italia var det en sosialistisk kjetter som påtok seg jobben med å undergrave demokratiet og rettsstaten. Både kommunistene og fascistene var fremgangsrike, men til syvende og sist endte de opp som historiske, om enn blodige, parenteser i et Europa som fortsatt ikke har gitt opp den demokratiske idé.  Paul Gregory: Lenins Brain And Other Tales From the Secret Soviet Archives Hoover Institution Pre...