Würmstuggu

Que el cielo exista, aunque mi lugar sea el infierno. Stoppar ved ein formlaus struktur truleg planlagt i affekt og avslutta i iskald anger. Avfall etter kvardagslege løynde gjeremål ligg som ein vissen krans rundt eit kompleks av fashion og marmor. Leivningar etter ei ukjent tid, blodvitne for ei ny sanning. Omgrepa står som eldgamle, nakne tre i surna jordsmonn, drikk sol frå skumringa, gøymer dei nedste greinene i eit evig mørkre, dag som natt. Uartikulerte stønn som ljomar i jord, syng i berg. Der dei skrivne lovene ikkje rekk inn, formar hugen sine eigne spor. Djupe riss som peikar framover og bakover, bit seg kanhende i halen ein stad langt der inne. Riss som fritek og frigjer, som bind og blender. Eg trur det er best om vi ventar. (Illustrasjon: Charles Nicholas)

gi-pa-ra la ki-is-su-ru su-sa-a la she-'u-ú På eitkvart gatehjørne i denne byen der trea står nakne året rundt og larmen rommar ei verd av musikalske løyndomar, ligg det noko daudt og råtnar. Eit profant nådesteikn i ei stille tid, eit komma i ein tekst av stein, tre og metall. Bilete av liv, monokromt festa til overflater ein kjenner, men ikkje kan setje namn på. Noko daudt som ligg og råtnar.

The End of Days: Fundamentalism And the Struggle For the Temple Mount   av Gershom Gorenberg Free Press, 2001 Dette er en interessant bok av den amerikansk-israelske journalisten Gershom Gorenberg om alliansen som har oppstått mellom religiøse nasjonalister i Israel og amerikanske kristensionister , med særlig vekt på deres messianske forventninger i forbindelse med årtusenskiftet. I sentrum står Tempelhøyden i Jerusalem og dens plass i deres respektive frelseshistoriske narrativer. Her har vi to grupperinger som har klart å finne sammen til tross for i utgangspunktet helt ulike oppfatninger av det sionistiske prosjektet og jødenes rolle i verdenshistorien. Felles for dem begge er en kontemporær og politisk lesning av Bibelens profetier og en søken etter profetiske endetidstegn i samtiden. Dette handler med andre ord om den uhellige alliansen mellom jødiske og kristne millenarister. Den sionistiske rasetenkningen , som har sine røtter i 1800-tallets etniske nasjon...

"Wir aber spüren nur den Gegenwind." Jeg stirrer inn i speilets overflate. Forsøker tyde det jeg observerer - et ansikt som humørløst inspiserer seg selv i dette blanke glasskvadratet. Et øyeblikk er jeg en annen mann, en fremmed med et ukjent sett av minner, Jeg smaker på dem før de brått forsvinner som ildtunger i regn, som skrift i sand. Jeg senker blikket, grepet av sjenanse, og pøver vende blikket mot meg selv. Teutonsk mystikk og wienerdekadanse har formet meg fra barnsben. Likevel er dette drypp av sjelelig ubalanse et tydelig forvarsel: snart er det kveld. (Illustrasjon: Joe Sinnott)